طرح توجیهی توليد عطر و ادكلن با مواد آروماتيک

فرمتpdf

72 صفحه

واژه perfume يا همان عطر نام خود را از واژه لاتيني (perfumare) به معناي همراه با دود پر به معناي از

ميان و  فوموس به معناي «دود» گرفته است. فرانسويها، بوي خوشي را كه در هوا پخش ميشد،

«عطر» ناميدند . تاريخچه استفاده از عطر به 2500 سال قبل و به كشور ايران برميگردد. ايرانيان

قديميترين مردماني بودند كه از عطر و اسانسهاي معطر به صورت تجملاتي استفاده ميكردند. ده قرن

قبل از ميلاد ايرانيها يكي از اولين تمدهايي بودند كه به تجملات اهميت داده، روزانه با لوسيونهاي معطر

خود را شستشو ميدادند و در نوشيدنيهاي خود از اسانسهاي عطردار استفاده ميكردند. اگرچه هيچ

مدركي دال بر توليد عطر در امپراتوري پادشاهان ايراني به دست نيامده ولي چيزي كه مسلم است

ايرانيها براي اسانسها از همسايگان خود، مبالغ هنگفتي ميپرداختند. ولي اين تمدنهاي روم بودند كه

عطرسازي را به هنري واقعي تبديل كردند. هنري كه اكنون به يكي از صنعتهاي مطرح دنيا تبديل شده

است . قرنها پيش از اين، عطر به عنوان مادهاي براي خوشبو كردن محيط در مراسم مذهبي مصريان

سوزانده مي . شد در آن زمان استفاده از اين مواد خوشبو تنها به آيينها و تشريفات مذهبي اختصاص

داشتند اما به تدريج از اين مواد براي ساختن پماد جهت تسكين و درمان زخمهاي پوستي نيز استفاده

شد . نخستين شكل عطر، بخور بود كه نخستين بار در حدود 4000 سال پيش در بينالنهرين كشف شد.

مواد 1 خوشبوكننده اوليه تنها مخلوطي از ادويه آسياب شده نرم بودند كه با  ميعه (استوراكس) به هم

مي- چسبيدند. پيشرفت بعدي كشف اين موضوع بود كه اگر ادويه يا گلي در چربي يا روغن خيسانده

شود، چربي يا روغن، بخشي از ماده اصلي خوشبوكننده را نگه ميدارد. بدين ترتيب روغنهاي دارويي و

مرهمهاي معطر معروف زمان مسيحيت ساخته شد . بنا به هيروگليفهاي كشف شده، عطر در زندگي

مصريان نقش مهمي بازي ميكرد. تا آغاز عصر طلايي مصريان، عطر فقط در مراسم مذهبي براي خدايان

يا فراعنه استفاده ميشد. به تدريج صمغها، خوشبوكنندهها و روغنهاي معطر از انحصار روحانيون خارج

شد و مردم موظف شدند حداقل هفتهاي يك بار از آن استفاده كنند.....

...............