سخت‌کوشی روحِ واحد در جسم همه‌ی موفقیت‌هاست. چندین و چند نقل قول از بزرگان عرصه‌های علمی در مورد سخت‌کوشی شنیده و خوانده‌ایم؛ اما چرا سخت‌کوشی تا این اندازه مهم است؟ جادوی حیرت‌انگیز سخت‌کوشی چیست؟

سخت‌کوشی به دلیل تعهد و علاقه‌‌ای که به فعالیتِ در حال انجام به وجود می‌آورد عنصر حیاتیِ موفقیت‌های ماست. بدون سخت‌کوشی باید دنیای شیمی آلی را بدون کربن تصور کنیم.

یکی از شاخص‌های محوری در فرایند سخت‌کوشی، نظم است. باید نظم را از دیدگاهِ «قرار داشتن هر چیز در جایگاه اصلی» برررسی کنیم تا آن گاه، نقش محوری آن به‌وضوح در مسیر موفقیت لمس شود. تصور کنید که صرفاً با یک تصویر ذهنی و شاید خیالی شروع به کاری کرده‌اید. در میانه‌های راه به فکر جمع‌آوری اطلاعات می‌افتید. کمی بعد احساس ضعف می‌کنید و سراغ هدف‌گذاری می‌روید. منابع اتلاف‌شده هر لحظه تأثیرِ منفی بیش‌تری بر فعالیت شما می‌گذارند و درنهایت نتیجه‌ی به‌دست‌آمده حتی نیمی از وضعیتی که از ابتدا در ذهن داشته‌اید هم نیست. این چرخه‌ی معیوب چگونه به این نتیجه رسید؟ اگر از ابتدا همه چیز در جایگاه واقعی خود قرار داشت چه اتفاقی می‌افتاد؟

منظم بودن، این چرخه را اصلاح می‌کند. شناخت مسیر و تعیین هدف به ابتدای فرایند منتقل می‌شود، هدف واضح به انگیزه‌ی دائمی می‌انجامد و منابع به طور منظم مصرف می‌شوند؛ یعنی بین مصرف منابع و پوشش دادنِ هدف‌گذاری‌ها رابطه‌ی مستقیمی وجود دارد و درنهایت هدف به‌دست‌آمده شکل عملیِ هدفِ واضحی است که در ابتدا ترسیم شده بود.

منظم بودن در مقیاس عملیِ سخت‌کوشی به معنی استفاده‌ی متقارن از توانمندی فردی است. یک فرد سخت‌کوش می‌داند که همیشه به منبع انرژی بی‌انتها دسترسی ندارد و از سوی دیگر، بازدهیِ بی‌عیب و نقص نیز همیشه در دسترس نیست؛ پس باید توجه کرد که با بهره‌گیری از نظم، همه چیز در شرایط استفاده‌ی بهینه قرار داشته باشد.

تمرین منظم به افزایش قدرت می‌انجامد. مصرف منظم، بهره‌وری منابع را بالاتر می‌برد. بازخورد گرفتنِ منظم، میزان صحت فعالیت‌های ما را بهتر مشخص می‌کند. تلاش منظم از استفاده‌ی نامناسب از استعدادها جلوگیری می‌کند. وقتی نظم همراهِ سخت‌کوشی در مسیر موفقیت باشد، همه چیز در جایگاه واقعی خود قرار خواهد داشت و همه چیز به تصویر هدف شبیه‌تر خواهد بود.